Itzultzailea: Leire Madariaga
The New York Timesek berriz ere euskaldunei buruzko artikulu bikain batekin harritzen gaitu. Alexandra Marshall-en artikulu batekin kasu honetan, zein Euskal Herrian uso ehiza tradizionalari buruz zuzendua dagoen.
Pirinioetatik urtero haien migrazioan pasatzen diren usoen euskal ehiza sistema tradizionala, gure blogean pare bat aldiz agertu da, baina gainetik ukitua.
Hala ere, Euskal Herriarentzat garrantzi handia duten pertsonen eskuetatik igarota, eta baita dagokion gaia kontuan izanda balio handia duten artikuluetan.
1955ean Orson Welles-ek euskaldunei buruzko bi dokumental grabatu zituen, “The Land of the Basques” izenarekin, pare bat alditan aipatu dugu. Dokumental honetan, zuzendari ipar-amerikarrak ehiza era tradizional hau biltzen du. Guk “Los Vascos, por Orson Welles” sarreran jasotako dokumentalaren laugarren kapituluan ikus daiteke.
Hamahiru urte geroago, 1968an, National Geographic aldizkarian, “Lan od the Ancient Basques” izeneko 37 orrialdeko artikulu bat argitaratu zuen. Euskal jatorriko Robert Laxalt ipar-amerikar autoreak idatzia. Euskaldunei buruzko dokumentu bikain horretan, guk gure “National Geographic 1968: Una Mirada, realizada 45 años atrás, al corazón de Euskadi” sarreran bildua, Robert Laxalt eta National Geographic-ek ehiza era tradizional hau xehetasun askorekin bildu zuten.
Gaur zerrenda horri New York Times-eko artikulu hau gehitzen diogu, zeinen autoreak, egunari honek euskaldunei buruz hitz egiten duen bakoitzean egiten duen bezala, errespetu osoz hitz egiten du euskaldunei buruz. Beti adierazi izan dugu “euskaldunen lagun” bezala. Eta ez dugu euskaldunei buruz “ondo hitz egiten” duelako, baizik eta irizpide propioekin egiten dutelako. Kontatzen dutena gustoko izan edo ez. Beti aurkitu izan dugu ikuspegi propioekin idatzitako artikuluak, nazionalismo espainiar edo frantsezen mezuetatik urrun, Espainiako Erreinu edo Frantziar Errepublikaren bihotzean dauden zentru politiko, kazetaritza edo ekonomikoetatik bidaliak.
The New York Times – 31/10/2016 – USA
Hunting Pigeon in the Pyrenees — for Supper
FALL IS WILD GAME SEASON in France, and discerning diners at Parisian outposts like L’Ami Jean, La Régalade and Spring come especially for the composed dishes of just-hunted, rich-tasting game. That one might bite into one’s mallard or grouse and land on stray birdshot is perhaps a badge of honor, proof that what’s on your plate has a woodsier back story than the steak. And palombe, or wood pigeon, has a better back story than most. “As a chef, you want something that tastes delicious, but also that’s coherent and has its own tradition,” says Daniel Rose, who serves it rare-roasted at his First Arrondissement restaurant Spring during the bird’s month-and-a-half season from mid-October to the end of November.
(Jarraitzen du)
Last Updated on Abe 21, 2020 by About Basque Country