Rocío Silva Santistebanek La República egunkari perutarreko bere zutabean unibertsala den euskal pertsona bati buruzko artikulu hezigarri bikaina idatzi du: portugaletetar Ignacio Ellacuria.
Hau irakurtzeak, berriz ere euskaldunok gure aberkideei ematen diegun tratuari buruz erreflexionatzera eraman digu. Ignacio Ellacuria, gizartea estruktura bezala eta gizaki konkretu askoren bizimoduan, aukeretan eta esperantzan eragin izan duen euskaldun taldearen parte da.
Ignacio Ellacuria, Portugaleten jaio zen euskalduna izan zen, Tudelan eta Azpeitian ikasi zuen gaztetan; jesuita bezala hezi zen El Salvadorren, Perun eta Alemanian; eta gizaki, kristau, jesuita, irakasle eta txiroen babesle bezala garatu zen El Salvadorren. Sufrimenera eraman zion lana, akabatua (beste 7 petsonekin batera, UCAko martiriak) El Salvadorreko Indar Armatuen kideen eskuetan.
Askatasunaren Teologia martxan jarri zuten kristau talde bikain baten parte izan zen, non euskaldun batzuk aurki ditzakegun. Hauek, Ebanjelioak lehentasunezko aukera txiroei ematea eskatzen duela kontsideratzen dutelako bereizten dira.
Garrantzi handia duen bere bizitza eta lana, gutako askorentzat ezezaguna da. Egia da aintzakotzat hartua dela. Fundazio, katedra, kaleak edo institutuen bere izena dute. Baina ezin dugu esan euskaldunen artean ezaguna den pertsona denik. Agian, hezkuntza, justizi eta askatasunaren babesera zuzentzearen akatsa egin zuelako izan zen; eta ez golak sartzera. Honek, argi eta garbi azaltzen du, komunikabideen gune txikia zuzendu izana.
Kristautasunaren santu eta martir horieri buruz ere hitz egiteak (Askatasunaren Teologiakoak) ez die grazi askorik egiten buruzagi katoliko batzuei, elizetan hauei buruzko hitzaldiak ematera debekatzen dutenei.
Xabier Pikaza Ibarrondo teologo euskaldunak, pertsonai honen hilketa eta 25 urte geroago idatzitako artikulua irakurtzeak merezi du. Honek pertsonalki ezagutu zuen eta hau ulertu eta hobeto ezagutzera laguntzen du. Xabier Pikaza pixkanaka ateratzen doan oroitzapen horien artean, Ellacuriari buruzko “euskal” erreferentzia nabarmendu nahi dugu:
Honen euskal jatorriari buruz. Ez zeun euskal “militantea” terminoaren nazionalista zentzuan, baina oso euskalduna zen, unibertsala. Humorez kontatzen zidan 40 urteen amaieran, beste euskal kide batzuekin batera Amerikara bidali izan zutela…nobiziotza egitera eta era horretan bere familiaren euskal nazionalismoaren jatorriak eragiten zuen arriskua ekiditu.“Amerikara bidali gintuzten – esaten zidan – Euskadin “erreboltariak” izan gintezkeelako…eta Amerikan erreboluzio unibertsalaren partaide egin gara, kristau askatasunaren linean”.
Zalantza gabe “oso euskalduna” den zerbait.
Hori dela eta eskertzen dugu asko Rocío Silva Santisteban, nork perutar egunkari batetan argitaratutako erreflexioarekin pertsonai hau gogorarazi digu eta era horretan, gure irakurleekin euskaldun-salvadortar-gizaki honen oroitzapena partekatzeko. Artikuluan, beti zerbait zor ziolako sentsazioa zuela adierazten du. Guk, Ellacuria eta beste askoren kasuan ere, sentsazio bera partekatzen dugu. Sarrera hau, zor horren parte txiki bat “ordaintzeko” balio izatea espero dugu.
Sorte onez, Juan José Tamayo gogorarazten duen bezala (Madrilgo Carlos III Unibertsitateko Ignacio Ellacuria Erlijio Zientzien eta Teologiaren Katedraren zuzendari) honen erailketaren 25.urteurrenagatik idatziriko artikuluan, Ellacuriaren memoria, adibide eta legatu intelektuala bizirik dago txiroen Eliza babesten jarraitzen dutenentzat.
Por suerte, como recuerda Juan José Tamayo (director de la Cátedra de Teología y Ciencias de las Religiones Ignacio Ellacuría de la Universidad Carlos III de Madrid), en este artículo escrito con motivo de los 25 años de su asesinato, la memoria, el ejemplo y el legado intelectual de Ellacuria sigue vivo entre aquellos que siguen defendiendo una Iglesia de los pobres.
Gainera, edonolako zalantzarik geratzen bada, inoiz ez dira epaitu erailketa hauek.
La Republica – 2015/12/1 – Peru
Ellacuría
Siempre tuve la sensación de que a Ellacuría le debía algo: no lo he conocido, lo he leído pero no a profundidad, supe de su vida y de su muerte, pero hoy en medio de curas pedófilos y órdenes fascistas que instituyen una jerarquía eclesiástica de cara a sus agendas perversas, mirando de reojo a los pobres como si solo merecieran caridad, pues regreso a la imagen de un sacerdote terco, honesto, intelectual sobre todo, rebelde y con una claridad meridiana sobre su objetivo en este mundo: la opción preferencial por los pobres.
(Jarraitu) (Itzulpen automatikoa)
Last Updated on Abe 21, 2020 by About Basque Country