“Umetxo” batek Guggenheim Bilbao Museora egindako bisita kontatu du

Itzultzailea: Eneco Bihurlary

Aldana Chiodi eta Dino Feldman senar-emazte argentinarra da, mundua ezagutzen dabilena, eta bere esperientzia Magia en el Camino blog bizia bisitatzen dutenei esplikatzen diena. Bertan aurkitzen ditugu energiaz eta bizitzaz betetako testuak, berebiziko kalitateko argazkiz hornituta.

Orain beste erredaktore bat du bere blogean. Haien semea da, 2 urtekoa? Tahiel, 2014ko abendutik, bere zutabea du gurasoen blogean.

Bera izan da Euskaldunen Herrialdeari eskainitako lehen artikulua idazteaz arduratu dena blogean. Artikuluan kontatzen du 50 cm-ko altueratik zer nola ikusten den Guggenheim Bilbao Museoa.

Irribarrea atera zaigu haren iritzi, deskribapen eta gorabeherak irakurtzean,  hiper-mega-ultra-gazte blogger horrenak, nazioartean ezagunena den Euskadiko lekuaren barneaz eta kanpoaz (Donostiako Alde zahar eta Iruñeko Estafeta kalearekin batera ezagunena)

Kontatzeko modu bitxi, atsegin, alaia, begirada eta perspektiba desberdin batekin, zer den eta zer aurki dezakeen batek euskal museo hori bisitatzean. Hain desberdina, ezen kontatzen duten badela leku interesgarri bat 0 urtetik aurrerako umeentzat pentsatua, entretenitzeko eta ordu batzuetan beren alde artistikoa lantzeko.

Espero dezagun erredaktore gaztea kapaz izatea gurasoak konbentzitzeko, zein interesgarri litzatekeen denbora pixka bat eskaintzea Euskal Herri gazte-moderno-txiki-handia ezagutzera. Herrialde horrek utzi zuen eta uzten du hatz handi bat Argentinan, Magia en el Camino blogaren egileen jaioterrian.

Magia en el Camino – 18/5/2015 – Argentina

Un bebé suelto en el Museo Guggenheim de Bilbao

Mis papás pensaron que me iba a aburrir en el museo, que no me iba a gustar el arte contemporáneo y que los iba a hacer correr por todas partes. Se equivocaron en lo primero, pero adivinaron lo último. Corrí por todas las partes del museo por las que se podía correr. Después dicen que los museos no son para niños.
El día que visitamos el Museo Guggenheim de Bilbao la entrada era gratuita y pensamos que iba a estar lleno de gente, pero nos equivocamos. Eso estuvo bueno porque yo me sentía más libre de andar por donde quería. Obviamente que en las salas donde había obras de arte frágiles me sentaron de prepo en el carrito y me llevaron por donde ellos quisieron. Ya llegará el momento que yo decida también para donde vamos en los museos.

(Jarraitzen du) (Itzulpen automatikoa)

Last Updated on Abe 21, 2020 by About Basque Country