Itzultzailea: Leire Madariaga
Thilo Schäfer, Madrilen bizi den kazetari alemaniarra da, eta oraingoan sustapen handiena duen egunkari kolonbiar batean iritzi zutabe bat idatzi du: El Heraldo. Badirudi logikoena edo erosoena, “iztiluetan ez sartzea” izango litzatekeela eta “Iparraldeko Gerrak” eraginako arazoak bere erreflexioetatik kanpo uztea.
Ba ez. Ez du hori bakarrik egiten, gaur egun jarrera guztiz kontrakoak sortzeko gaitasuna duen eztabaida batean sartzea erabaki du, non era berean, aurretik erreflexionatutako sarreren parte hartzea zaila ari da izaten. Guzti hau Kolonbian zein Euskadin sintsibilitate berezi batekin bizi den gai bati hitz eginez.
Honi eta bere zutabea aipatu genuen lehen aldia, Arantza Quirogaren dimisioari buruz idatzi zuelako izan zen. Oraingoan, egunerokoa ez den sentsibilitatearekin, gure herrialdean gertatzen denaren ulermen gaitasuna adierazten digu. Biktimei buruz eta Egia, Justizia eta Konponketari buruz idatzitako erreflexioa irakurtzera animatzen dizuegu. Printzipio hau, biktima guztiei aplikatzera prest ez daude guztiak.
Oso tristea da, eztabaida foro askotan, aipamena, ETA-ren biktimei buruzkoa dela (argi dago hauek ere merezi dutela). Baina beste indarkeri biktimak, behar bezala antzemateko borrokan jarraitzen dute. Adibiez, Eusko Jaurlaritzak onetsitako legea, non biktima guztiak biktima bezala tratatzen dituenean, hauek ere ezeztatuak dira espainiako politikako hainbat atalengatik zeren ez ditu “ezberdintasunak” egiten ETA-ko biktimen onurarentzat.
Sektore askorentzat, hurbilenak kontsideratzen duten biktimak baino ez daude. “Haiei min” egiten dien biktimak baino ez daude, eta beste guztiak ez dira biktimak, “egia eta justicia” lortzeko prozesuaren “zehar-minak” baizik.
Era horretan aurkitzen ditugu biktimentzat justicia eskatzen duten bai politiko eta bai komunikabideak, zeintzuk era berean, hilerrien hormetan, errepide alboetan eta basoetan biltzen diren diktadura garaiko biktimek hobi komunak uztera ukatzen dira.
Beraientzat, eta inolako lotsarik gabe aldarrikatzen dute, biktimak suspertzea, “zauria berriro irekitzea” da. Agian, asko, politikoen, biologoen edo hil, lapurtu eta espoliatu zuen erregimen faszista arduradunen semeak direlako da. Agian hildakoak lurpetik ateratzen hasi eta hiltzaileak eta espoliatzaileak bilatzera jotzearen ikara dute.
Espainiar eskuinak, Frankoren Erregimenak utzitako “status quo” babesten du. Zoritxarrez, biktimei buruzko gaia ez da salbuespen bat.
El Heraldo – 22/9/2016 – Colombia
Las víctimas en el País Vasco
Hace pocos años, una campaña electoral en el País Vasco era un ejercicio de alto riesgo para los candidatos de los partidos no nacionalistas que iban protegidos por guardaespaldas ante la amenaza de la banda terrorista ETA y su entorno. Afortunadamente, son cosas del pasado desde que la organización dejó las armas en 2011 tras cuatro décadas de lucha armada por la independencia de este territorio singular. Este domingo, hay una nueva convocatoria a las urnas en Euskadi -como se llama la comunidad autónoma en vasco-. La campaña ha demostrado el cambio a mejor en la sociedad vasca que ha dejado la violencia atrás.
(Jarraitzen du) (Itzulpen automatikoa)
Agian ETA-ren biktimez gain biktima gehiago daudelaren ezezkoaren adibide argi bat, argumentu barik, gai hori dela eta Pili Zabala (estatuaren terrorismoaren biktima) eta Alfonso Alonso, ETA-ren eskuetan izan ziren biktimak baino ez daudela adierazten duenen arteko eztabaida elektorala da.
Eztabaida honen aurretik, PP-ko hautagai honek, “Joxi” Zabalaren hilketa, GAL eskuetan, gertaera terrorista izendatu behar zela aitortu zuen.
Last Updated on Abe 21, 2020 by About Basque Country
