Aspalditxotik gure webgunea irakurtzen dutenek badakite estimu berezia diogula Mark Bieter-en blogari. Boiseko euskaldun-ondorengoa da senar-emazte bikain baten semea, aita izanik “Milwaukee-ko katoliko alemaniarra” eta euskalduna, eta ama euskal-herritarra. Harekin, gauza asko ikasi ditugu eta baita elkarrekin artikulu bat idatzi ere (eta beste blogger batzuekin batera) erantzunez Javier Rupérez-ek idatzi zuen artikulu zipriztinari, iparramerikar eta euskaldun (bietarik izan baitzen % 1oo) Peter Cenarrusa hil zelarik idatzitakoari.
Gaur albistea jaso dugu blogaren egileak berak bidali digun mezu baten bidez, eta tristura eragin digu: Lau urteren buruan Mark Bieter-ek, gure Boiseko eusko-amerikar miretsiak, urte hauetan hartaz hainbeste idatzi baitugu, bukatutzat eman eta proiektu berriei ekiteko ordua dela erabaki du. Horregatik itxi egin du bloga.
The End
After more than four years of writing this blog, I’ve decided that it’s time to retire, at least for now. I can’t express my appreciation enough to those of you who have followed it, commented on it, and given me lots of interesting responses and tips for improving. It’s hard to summarize how much fun I’ve had doing it.
There were many highlights. My interviews with former U.S. Senator Larry Craig, the Basque President Inigo Urkullo, and a witness to Idaho’s last execution were fascinating for me. Writing here gave me a chance to sort through events that were happening in my life and in the world — I was able to reflect on what it’s like to be the parent of a young child, the feelings you have after the deaths of good friends and family (and a dog), and lots of small moments in life that end up meaning more than you realize. I remember writing about a woman in our neighborhood who was undergoing chemotherapy; whether it matters if Jesus lived; football; garbage men; glassblowers; the least interesting man in the world; driving an F-150; Chad and his incompetence; what runs through my mind at cemeteries; Prussians; why people hate Duke; the meaning of shag rug; and about a thousand other topics.
What I enjoyed most, besides capturing moments that were important to me, is realizing that many people had similar experiences as I did and appreciated my raising them here. What started as a little hobby ended up being more than I ever imagined. Thanks so much for your help along the way.
Mark
Ziur gaude ondo baino hobeto hausnartu duela, eta hortaz, zuzena izango dela erabakia. Baina gu penatzen gaitu “blogosferatik” blog lagun miretsi hori galtzeak.
Gu berari zuzendu gatzaizkio baimena eskatzeko haren artikulu batzuk kontserbatzeko eta hausnarketa bat idatzi diogu, zer den guretzat hark bere bloga ixtea. Hausnarketa hori gure irakurle guztiekin partekatu nahi dugu:
Mark estimatua
Oso penatzen gaitu zuk etapa hau bukatutzat eman eta bloga ixteak.
Teknologiak, batzuetan aurrerapen handiak ekartzen baitizkigu, batzuetan kondenatu egiten gaitu aurreko aldietara itzultzera. Internet-ekin, Platonen garaira itzultzen gara, edo beste filosofo greko handi batzuengana: gure memoriaz bakarrik fida gaitezke.
Denbora iragan ahala, estatu demokratikoak sortuta, eta teknologiak aurreratu arau, idazketa ondasun demokratiko bihurtu zen. Denok ditugu liburuak eskura, haiek finkatzen dituzte ideiak, eta gordetzen dizkigute memoriak kale egiten digunerako (oso hauskorra eta aski aldabera). Eskuizkribuetatik inprentara; gutxiengoentzako heziketatik gizarterako heziketara; pergaminotik paperera eta horretatik gure ordenagailuen pantailetara.
Antza bide horrek nahi du bermatu ideiak gero eta gehiago zabaltzea eta unibertsal bihurtzea. Izan liteke, baina teknologiak badu “tranpa” bat eta horretaz gutxi pentsatzen dugu.
Zeren, zer gertatzen da webgune bat edo blog bat behin betiko “itzaltzen” denean? Hogeita hamar mende atzera egiten dugula kolpetik. Ezer ez da geratzen memoriatik hara. Ez dago euskarririk, euskarriak alde egin baitu.
Mark. Urtetako zure iruzkinak, aste gutxi barru ezkutatuko dira. Agorako filosofoen ahotsa bezala izango dira: hitzaldiak irauten duen denbora iraungo dute. Hortik aurrera memoria da geratzen zaigun gauza bakarra.
Guk, jakin ezazu, gure blogean kontserbatuko ditugu zure post-etako batzuk. Bereziki bat, aspaldi erabili genuena erreferentzia gisa gure artikuluetako batzuetan. Hura mintzo da euskaldunentzako garai latzei buruz eta zuk gurekin partekatu zenuen. “My life under Franco” izenekoaz ari gara, Euskadin 70. hamarkadan bizi izan ziren bi iparramerikarrei buruzko gure testu baten parte esanguratsua baita . Bata eusko-amerikarra, zeina zeu baitzara; bestea,”amigos de los vascos” taldean sartzen den amerikar bat, izenez Bill Peterson .
Mark. Penatzen gaitu ondare hori galtzeak. Esperientzia, historia, sentimendu eta dokumentu horiek etorkizunaren parte behar lukete, ez lukete desagertu behar. Bloga borratzen duzunean, horrelakorik ez da geratuko.
Soilik hura irakurri eta testuren bat “lapurtzeko” zoria izan genuenon oroitzapena geratuko da.
Besarkada bat har ezazu
About Basque Country
Last Updated on Abe 21, 2020 by About Basque Country
